تقدیم به خودم
بعضی وقتها اتفاقاتی می افته که آدم حالش از خودش بهم می خوره
حالش از غیرتش بهم میخوره
حالش بد میشه وقتی میبینه که تنها یادگار اسلام واقعی زیر دست و پای سیاست کثیف ، دنیای آلوده و تفکرات احمقانه له میشه
حالش بد میشه وقتی میبینه هدیه ای که خیلی براش عزیز و بزرگه رو مسخره میکنن(آخه مثله این می مونه که هدیه دهنده رو مسخره کنن)
حالش بد میشه زمانی که توهینات وقیحانه ی چند تا آدم(!؟) کودن که بازیچه ی دست کودن تر از خودشون قرار گرفتن رو میبینه
من از کل اسلامی که بهم ارث رسیده فقط قرآنش رو به راستی و درستی قبول دارم
فقط قرآن رو تحریف نشده و صادق میدونم
و اجازه نمیدم هیچکس به یادگاری و هدیه ی خدای مهربونم حتی چپ نگاه کنه
فریاد زدن تو خیابون (اونم با صدای گرفته ای که دارم ) رو جالب نمی دونم
فکر هم نمی کنم که تاثیر زیادی داشته باشه
با داد زدن تو خیابونا کاری درست نمیشه و به نظر من یه جور لاف زدن و از سر به در کردن مسئولیت باشه.
** باید یه کاره بزرگ کرد **
!!